Een lagoon en weer goeie kip

Het is 8:11 en ik ben net op gestaan. We zijn gisterenavond aangekomen in Gansbaai waar we twee nachten blijven. Maar eerst nog even terug naar het moment dat we afscheid namen van Margaret, de ex-lerares. Na het ontbijt in onze enorme tuin zetten we koers richting Knysna. De eerste 100 km is een enorm hobbelige tot aan Port Elisabeth. Oorzaak waarschijnlijk het vele vrachtverkeer dat over de kleine wegen citrus vervoer. Rond 11:00 uur arriveren we bij Stormsriver Mouth. Onze eerste stop vandaag. Hier stroomt de Stormsriver in de Indische Oceaan. Het gebied heeft zoveel schoonheid dat er een nationaal park van is gemaakt. Het is inderdaad een prachtig gebied. De woeste donkerblauwe golven met witte schuimkragen beuken tegen de zwarte bruine rotsen. Overal lopen otters rond die absoluut niet schuw zijn. We maken twee wandelingen, een toeristische en eentje met flinke klim waarbij we niemand tegenkomen. Als je nog eens in de buurt komt, vergeet dit niet te bezoeken. Er zijn chalets te huur met uitzicht op de zee. Erg mooi, Rond 15:00 uur rijden we verder om tegen 17:00 uur Knysna in te rijden. Knysna ligt rond lagoon en wij logeren in een huis in een park met meerdere chalets aan de andere kant van de lagoon Cheryl en haar man, verhuren daar een aantal chalets en wonen vlak naast ons. Een soort oudedag voorziening dus. In het park lopen veel Bushbucks (een soort ree), en ander onschuldig wild. De Bushbucks zijn nieuwsgierig en lopen tot onze tafel in de tuin. Onze tuin is trouwens een soort park zo groot is het. Je zou het gras maar moeten maaien! We steken de braai aan en braaien, tot het buiten koud wordt, de meegenomen lam uit de karoo.

Om 7:00 uur sta ik op om brood te scoren. Ons park ligt wat achteraf en daar hadden we bij de boodschappen geen rekening mee gehouden. Meestal is er wel een sparretje in de buurt maar hier is niets. Naar Knysna rijden is geen optie. Dan ben ik minimaal een uur kwijt. Cheryl heeft me de tip gegeven om naar Brenton aan Sea te rijden. Dat is vlakbij en daar is een klein winkeltje die ook brood heeft. De winkel is helaas nog gesloten. Ik ben dan ook veel te vroeg. Ik rij iets verder naar een hotel om koffie te scoren. Het hotel ligt aan de zee en het is daar prachtig. Daar moeten we beslist een strandwandeling maken bedenk ik. De zon is aan het opkomen en die verlicht de witte schuimkragen van de zee fel oranje. Met een bak koffie hou ik het hier buiten op de bankjes wel uit tot de winkel opengaat. Ik loop het hotel in met de gedachte “hier zullen ze toch wel koffie hebben”. Bij de receptie krijg ik te horen dat het hotel gesloten is wegens een verbouwing en ze dus ook geen koffie serveren. Dan staat er een jonge vrouw bovenaan de trap die vraagt wat ik precies wil. Zij is de hotelmanager. Ik leg uit dat ik op een bankje met een kop koffie van de zee wil genieten tot de winkel opengaat. Dat is geen probleem zegt ze. Als ik genoegen neem met een kop instant koffie dan heeft zij op haar kantoor wel een waterkoker en instant koffie. De hotelmanager heet Sarai (Afrikaanse naam van Sarah) en regelt een instant koffie. Een kwartier later zit ik op de bank van de zee te genieten. Zo zijn de Afrikanen. Ongelofelijk aardig en altijd bereid je te helpen. Misschien had een hotel in Nederland dit ook gedaan maar we ontmoeten hier contant zeer sympathieke Afrikanen. Na het ontbijt, met alweer eieren, rijden we naar de haven om net op tijd op de boot te springen voor de tocht over de lagoon. De boot zit vol met toeristen waaronder een paar lawaaierige Chinezen. We varen over de lagoon. Het meer is ingesloten door steile rotsen en eilanden waar flinke huizen staan. Hier wonen niet de minst bedeelden. Na een half uur meren we aan het punt vlak bij de monding. Een wagentje brengt ons naar het hoogste punt van het park. Vandaar gaat er een wandeling van 2,4 km terug naar de boot. Inderdaad loopt er een smal pad langs de kust grillig naar beneden. Onderweg is er veel te zien. Veel verschillende planten, grotten en een adembenemend uitzicht. Wat een prachtig land is dit toch. Zie de foto’s. Bij het restaurant aangekomen staat de lunch al klaar. We hadden iets eenvoudigs verwacht met broodjes en misschien een salade maar het is een uitgebreid warm en koud buffet met typische Afrikaanse gerechten. Sophie heeft een stuk kip gepakt en is helemaal lyrisch daarover. En inderdaad, de kip is helemaal geweldig en overtreft die van Lesotho makkelijk. Ik ben altijd erg nieuwsgierig hoe ze dat toch voor elkaar krijgen. De kok legt me uit dat hij bepaald speciaal kruidenmengsel gebruikt waarmee hij de kip mee inwrijft. Hij neemt me mee in de keuken en legt precies exact uit. Het mengsel wordt gemaakt door.....Unilever. De rest van de middag brengen we door aan het strand bij Brenston at sea. Nooit geweten dat vloed zo snel kan opkomen. We lagen er rustig te zonnen tot we moesten rennen voor ons leven voor de opkomende golven. Zo gaat dat. Vandaag gaan we de zee op om walvissen te zien. In dit deel van de Indische oceaan komen de walvissen ieder jaar rond deze tijd hun jongen baren. Dan richting Stellenbosch en dan naar Cape town onze laatste stop. Dank voor de reacties. Hopelijk is het weer goed in Nederland. Ons valt het weer in Zuid Afrika ondanks dat het winter is zat mee. Eigenlijk tot nu toe prima weer gehad. Overdag zon en rond de 20 graden. In de avond vaak wel kouder maar met de braai aan toch vaak prima te doen. Groetjes en we blijven schijven.