De Karoo, een lullig Nederlands vuurtje en een ec

Wij rijden op de R63 richting Addo Elephant. Mazzel, geen maagkrampen tot dusver van de kip uit Lesotho. We zijn een half uurtje geleden vertrokken uit Graaff Reinet en daar bijna twee dagen geweest. Maar eerst nog even terug naar Bloemfontein. Eergisteren om 7:00 uur opgestaan en 7:30 uur vertrokken. Het pakken van de koffers en de auto verloopt inmiddels met de precisie van een militaire operatie. De koffer van Carolijn en mij naast elkaar onder. In het midden de koffer van Sarah. Rechts die van Sophie. Links de rugzak van Hellen. Na vertrek om de hoek bij de hostel getankt, (Olie en banden worden automatisch nagekeken) ergens ontbeten en toen koers gezet naar Graaff Reinet. De eerste 250 km is een kaarsrechte weg. Links en rechts grote graslanden afgewisseld met bergen. Het is bijna eentonig. Zelfs de meter van de benzinetank beweegt niet. Het is erg relaxed rijden in Zuid Afrika. Het verkeer is lang niet zo druk als in Nederland en de mensen in het verkeer zijn bijzonder geduldig. Heel prettig rijden dus. Bij het plaatsje Colesberg koffie gedronken en toen het laatste stuk naar Graaff Reinet begonnen. Vlak voor Graaff Reinet ligt het plaatsje Nieu Bethesda dat we graag willen zien. Dit plaatsje is vooral bekend om de kunstenares Helen Martins die er heeft gewoond. Dertig kilometer voor onze bestemming de weg verlaten en op een onverharde hobbelige weg de laatste kilometers overbrugt. Na 30 kilometer hobbelen rijden we Nieu Bethesda binnen. Het plaatsje heeft geen verharde wegen alleen zandwegen. Daarentegen wel keurige borden met straataanduidingen. Het is stil in het stadje. De wegen zijn leeg. De twee kinderen komen op paarden ongezadeld op hoge snelheid voorbij gegaloppeerd. Her en der zien we een B&B maar het is uitgestorven. Het doet me denken aan de lege stadjes uit westernfilm. We ontdekken een soort winkel/restaurantje. Binnen zitten een man en een vrouw verscholen achter een toonbank. De man reageert niet, de vrouw gelukkig wel. De vrouw vertelt dat er niet veel te krijgen is omdat het geen weekend is. In het weekend is het druk met Afrikanen die de rust opzoeken. Er zijn wel plaatselijke gewekte groenten, met kaas, soep en brood. 10 minuten later zitten in de zon buiten de smikkelen. Het is zo stil in dit plaatsje. En stilte die wij nauwelijks meer kennen. De jongens komen weer langsgereden maar hebben de paarden voor een karretje gespannen. Voor de rest is het stil. Het enige geluid dat je hoort zijn onze stemmen en de geluiden die bij een lunch horen. We bezoeken het huis van de kunstenares dat inderdaad heel bijzonder is maar ook een beetje “weird”. Rond 15:00 stappen we in de auto en rijden via een andere en betere weg naar Graaf Reinet. Graaff Reinet ligt in het hart van de Karoo. De Karoo beslaat een flink gebied in Afrika en bestaat uit half woestijn. De begroeiing is donker met overal cactussen in allerlei soorten en maten. Het landschap is ruig met donkere bergen en grillige vormen. De Karoo is prachtig. We logeren net buiten het centrum bij “Aan die Oewer” lodge, We verkennen het centrum van Graaff Reinet waarvan veel huizen op de monumentenlijst staan. We doen boodschappen bij de Spar om weer eens zelf te koken. Carolijn plant een vegetarische curry. Lekker na al dat vlees!. Terug naar ons huis. Het appartement heeft een eigen terras met braai en binnen een gigantische stookplaats. De temperatuur daalt hier ‘s avonds razendsnel dus samen met Sophie ga ik aan de slag om een vuurtje te maken. We maken prachtig vuur maar in de enorme stookplaats, waar je met drie man in kunt liggen, is het nog steeds een lullig vuurtje. Achterin de stookplaats staat ook een rek waar je blijkbaar potten op kunt zetten zodat je op het vuur kunt koken. Echt warm wordt het maar niet. Sophie en Sarah hebben tijdens een wifi ronde (proberen wifi verbinding te krijgen) kennis gemaakt met de eigenaar en zijn vrouw (Hubri en Christa) die enorm hartelijk blijken en erop staan dat `Hellen en ik ’s avond nog even langskomen. Na de curry maaltijd gaan we langs en maken we kennis. Hubri en Christa zijn rasechte Bourgondiërs en bij Hubri is dat middels zijn flinke buik heel zichtbaar. Ze zijn helemaal weg van onze meiden. Hubri vertelde dat hij enorm moest lachen toen Sarah hem per ongeluk beledigde toen hij vertelde over zijn uitbreidingsplannen voor de lodge. Toen Sarah zei “So you want to get bigger” hij wees naar zijn buik en zei: “you mean my belly?”
Sarah liep rood aan en hij lachen natuurlijk. Sophie ziet hij wel zitten als partner voor zijn nog vrijgezelle zoon. Wilde meteen zijn zoon langslaten komen maar gelukkig dat uit zijn hoofd kunnen praten. We kletsen nog even verder over de bijzonder dingen in de omgeving zoals het Karamboo park en the Valley of Desolation. We hebben het o.a over de winter in Zuid Afrika en de grote verschillen tussen dag en nacht. Ik vertel Hubri dat we een vuur hebben gestookt in haard binnen.“yeah, zegt Hubri, you can make great fire there. Specialy when you use the rek and place it above the little fire and fill it with wood. Ik begrijp ineens waar dat rek voor is. Hubri stelt voor dat we morgen samen in zijn bakkie naar het park gaan, The Valley of Desolation. Hij en Christa zullen ons dat dan laten zien. Daarna nodigen ze ons uit voor een echte Afrikaanse braai. We spreken af rond 15:00. Eenmaal weer in ons huis gooi ik het rek vol met hout en plaats het boven ons kleine vuurtje. Binnen no time ontstaat er een prachtig groot vuur en is de kamer ook direct warm. Dit is pas vuur maken! Het enige nadeel is dat er na een half uur een soort mist komt te hangen waardoor de ramen weer open moeten. Ja ja, lekker duurzaam.

De andere dag doen we in de ochtend rustig aan. Ontbijten in het zonnetje bij het huis en daarna Graaf Reinet verder verkennen. Om 15:00 klimmen we bij Hubri en zijn vrouw in het bakkie. Het bakkie heeft vier zitplaatsen in de buitenlucht. Daarachter zetten we nog een stoel neer waar ik een prima uitzicht heb op de omgeving. De volgende twee uur rijden we door het Camdeboo National Park. Behalve de enorm schoonheid van de omgeving zien we veel wild. Hubri is een meester in spotten en weet ook veel te vertellen over de natuur en de dieren. Op het bakkie wanen we ons in een natuurfilm. Rond 17:00 zet Hubri de weg omhoog in naar de top om uitzicht te hebben over de valley of desolation. Een prachtig schouwspel volgt. We hebben natuurlijk al veel mooie dingen gezien hier in Afrika maar dit is weer heel anders. Stel je voor donkere bergen en een leeg landschap en zon die het landschap van oranje, rood naar roze kleurt. Eigenlijk weet je niet waar je moet kijken. Vooral het oneindige en lege landschap is onwerkelijk. We blijven daar tot de zon echt weg is en klimmen dan het bakkie weer in en rijden in het schemer naar beneden. Omdat de avond is gevallen zien we in het schemer nog veel meer dieren. Boven ons een enorme hoeveelheid aan sterren.

Een half uur later staan we aan de braai in de tuin bij Hubri en Christa. Hij heeft een soort met riet overkapte veranda met een enorme tafel en vuurplaats. Na een kwartier brandt er een mooi vuurtje. De kolen gebruikt Hubri om de lamribs langzaam te garen. Hetzelfde gebeurt met de kuduworst, de lamskoteletten en de Kudufilet. Aan het einde van de avond komt er nog een Afrikaanse boer langs wiens zoon in Nederland bij Adidas werkt. We moeten allemaal op de foto. Rond 11 uur is iedereen bekaf en bedanken we voor de super gezellige avond. De volgende ochtend rijden we om 9:00 weg en worden we uitgezwaaid door Hubri en Christa. De volgende bestemming is Addo Elephant park. Fijne vakantie verder allemaal.