kip met patat en kou.

Het is avond en ik zit met Hellen in onze kamer in de lodge. Ik zit hier te vernikkelen. Buiten vriest het 2 graden en binnen is de gevoelstemperatuur ongeveer hetzelfde. Verwarming lijkt iets typisch Nederlands te zijn en ook in deze BB hebben we geen haard.
Terug naar onze reis. Gisteren ochtend uitgecheckt bij Champagne Castle en koers gezet richting Clarens. We rijden aan de Oost kant om Lesotho heen. Links liggen de Dragensbergen met de besneeuwde toppen die de scheiding vormen tussen Lesotho en Zuid Afrika. Aan de Noord grens van Lesotho eindigen de Dragensbergen en begint het Golden Gate High National Park. Daar buigen we af richting het westen en rijden dus dwars door het park. Vlak achter het park ligt Clarens. Daar ligt onze lodge voor de nacht. Het is ongeveer 200 km inclusief park dus we kunnen rustig aan doen. Het weer is helder, de temperatuur rond de 20 graden. We rijden het eerste stuk binnendoor en komen door kleine dorpjes waar met name de zwarte bevolking woont. De huisjes zijn klein, soms gemaakt van baksteen, soms van golfplaat. Overal lopen mensen die transport zoeken, aan het werk zijn en vaak met kinderen op de arm lopen. Tussendoor lopen dieren en je moet echt oppassen dat je niemand raakt. Ik had bijna een koe op mijn bumpe maar kon die met een uitwijkmanouvre net ontwijken. Dit is het echte Afrika. De mensen zijn prachtig en vaak kleurig gekleed en natuurlijk willen we graag foto’s maken. Een paar keer stoppen we om ons heen te kijken en te genieten van het landschap, maar ook om foto’s van de mensen te maken. Ik vraag altijd of het goed is en een keer is het eindelijk akkoord als ik twee vrouwen en een paar kinderen op de foto wil zetten. Natuurlijk moet ik wel wat geld schuiven. Voor 10 rand is het oké. Andere keren willen de mensen het niet en dan laten we het maar zo. Het voelt niet goed zonder toestemming foto’s van de mensen te maken. Het is toch al vreemd om in je eigen auto door dit landschap te rijden. We voelen ons soms een beetje een indringer.

We rijden verder richting Clarens. Links liggen nog steeds de langgerekte Drakensbergen met de witte toppen als een natuurlijke grens tussen Zuid Afrika en Lesotho. Het landschap verandert langzaam. De bergen worden platter, hoekiger en neigt het landschap meer naar okergeel. De vormen van de bergen doen me soms aan canyons in de VS denken. De zon helpt natuurlijk een handje bij de prachtige beelden. Bij een groot meer stoppen we om te genieten van het landschap. Van een man kopen we beeldjes die hij daar ter plekke aan het schilderen is. Als we alles hebben ingepakt vraag hij of hij mijn schoenen mag hebben. Als ik wat bij me had gehad wat ik ter plekken kon missen dan was het goed geweest maar nu zag ik het toch echt niet zitten. We rijden verder, de beeldjes goed ingepakt in gedroogd gras en mijn jas.

Van een Afrikaner die we hebben ontmoeten in st lucia hebben we de tip gekregen om bij het hotel Little Zwitserland koffie te gaan drinken. Dit hotel ligt een 30 km voor het Golden gate High National park. Daar hebben we uitzicht op de laatste toppen van de Drakensberg. Erg mooi, we komen hier terug zeggen we tegen elkaar. Na 30 km rijden we het park in. Dit park is niet zozeer bekend om zijn dieren maar meer om de prachtige rotsformaties. De rest van de dag verblijven we in dit schitterende park. Als je ooit naar Zuid Afrika gaat, don’ t miss it. Veel tourorganisaties slaan dit over maar ten onrechte. Rond 16:30 rijden we de Kiara lodge binnen. Dit bungalowpark ligt direct buiten het park. Een vriendelijke dame staat me te woord en binnen een minuut wordt duidelijk dat dit park super strak is georganiseerd. Ik moet allerlei formulieren met juridische teksten teken zodat ik het niet kan nalaten te roepen “i thing i have to call my lawyer” . We krijgen daarnaast checklist mee van de inventaris van het huisje waar je na 10 minuten moedeloos van wordt. Zoveel moet je checken. We laten het voor wat het is. Het zal wel. We kijken nog even naar de zonsondergang die de bergen rood kleurt en dan truien aan want de temperatuur daalt enorm snel. Verborgen onder lagen dekens en dekbedden duiken we de nacht in.

De andere ochtend rijden we om 9:00 Clarens binnen. Een prachtig schilderachtig plaatsje welke me doet denken aan de plaatsjes uit de Amerkikaanse films uit de jaren 70. Onze bestemming is vandaag Bloemfontein. Er zijn meerdere manieren om daar te komen onder andere via Lesotho. Afrikanen die we tegenkomen in Clarens geven ons tips over een goede en mooie route. Rond 11:00 verlaten we Zuid Afrika en rijden Lesotho in. Lesotho is net als Swaziland een koninkrijk maar dan veel armer. Het contrast met Zuid Afrika is enorm. Het is rommelig, overal staan kleine hutjes veel aan elkaar gebonden met golfplaat. Zuid Afrika is netjes en geordend, dat is Lesotho niet. Na een paar kilometer over de grens worden we bij een politiecontrole aan de kant gezet. Het kost me 10 minuten om er achter te komen wat de agent nou precies wil. Uiteindelijk gaat het om een gevarendriehoek die verplicht is. Het is idee is natuurlijk goed. Gelukkig weet ik hem te overtuigen dat dat ding ergens onder de bagage ligt. We mogen verder pfffff. . De meiden vinden Lesotho spannend. Het contrast met Zuid Afrika, laat staan met Nederland is dan ook enorm. We proberen wat te eten te scoren maar dat valt niet mee. Eindelijk komen we een soort snackbar tegen. Hellen en de meiden blijven liever in de auto. Ik doe de auto dicht en loop de drukken cafetaria binnen. Ze verkopen een soort worsten, en andere vage vleesproducten maar ook gefrituurde kip en patat, hoera. Ik wordt al snel geholpen en bestel kip met patat voor 5 personen. Dan staan ineens Sophie en Sarah naast me. De politie staat naast onze auto en het alarm is afgegaan omdat de politie wat wilde vragen. IIk laad mijn kip en patat in en na 5 minuten sta ik met de kip en patat bij de auto. Blijkbaar blokkeerde onze auto iets. 200 meter verderop zetten we de auto aan de kant om de kip en patat op de eten. Mijn god, wat is die kip lekker!. Misschien wordt ik gestraft met drie dagen buikkrampen en toiletbezoek maar die smaak, super. Als wij daar staan worden we regelmatig begroet door de bewoners. Ze lijken me bijzonder vriendelijk. Als een schooltje uitgaat komt er een groepje kleine kinderen langsgelopen. De meiden zijn helemaal in de ban van al die lieve schattige donkere kindjes die ze steeds “cutie”s noemen. Carolijn helpt er een zijn veters nog vaststrikken. Maar dan is het hek helemaal van de dan en voelen die kinderen dat het gevaar geweken is. Als we wegrijden hebben we een groep joelende kinderen achter ons aan. We verlaten Lesotho, de meiden zijn diep onder de indruk van de armoede en zijn zich meer dan ooit bewust van de bevoorrechte positie waarin ze verkeren. Rond 16:00 rijden we de onze lodge binnen. Wat een rotstek. Ik ga slapen, het is koud. Hellen heeft haar zijde van het bed al ontdooid. De mijne zal ik toch zelf moeten doen. Morgen de Karoo door naar Graaf Reinet. Dank voor de reacties. We lezen ze met plezier. En zoals altijd, we blijven schrijven.