Zoeloedorp en Swaziland uit.

Vanochtend om 8:00 uur reden we richting het plaatsje Ezulwini, om een bezoek te brengen aan een van de nog overgebleven stammen die de oude manier van leven binnen Swaziland in ere houden. We hadden geen hoge verwachtingen. Meestal is het een uit hand gelopen commerciële toestand waarbij er nog net geen acteurs worden ingevlogen. We reden na 15 minuten de grote weg af een onverharde weg op richting het dorp. Na weer een paar slagbomen met allerlei beambten die steeds je kenteken registreren, reden we het dorp in. Een man kwam naar ons toe en stelde zich voor al onze gids voor vandaag. Een Duits stel sloot ook nog aan. In rondleiding van een uur vertelde gids hoe het volk nog steeds leefde volgens eeuwenoude tradities. Mannen hebben een belangrijke rol. En wat me goed is bijgebleven dat de mannen in hun cultuur het altijd voor het zeggen hebben. De vrouwen gaan bijvoorbeeld de hutten links naar binnen. De mannen “right” omdat het de mannen ook altijd het “right” hebben. De hutten zijn prachtig gebouwd van riet met bamboe binnenwerk. Warm in de winter en koel in de zomer. Binnen wordt gewoon vuur gestookt. De rook verdwijnt door het dak en houdt het insecten buiten. We hebben ons verbaasd over het vernuft maar toch ook de eenvoud en puurheid van dit volk. Om 11:15 uur werd er nog een dans op gevoerd. Inmiddels waren er veel meer vakantiegangers aangesloten tot een groep van 30 man. De zang en dans was erg mooi. Moeilijk uit te leggen op papier maar spatzuiver en met passie opgevoerd. Rond 12:00 uur was het afgelopen en werd een prachtig authentieke morgen afgesloten. En toen kwam de stapel CD tevoorschijn en werd aangeboden een cd te kopen. Een cd te kopen? Je verwacht van alles maar dat niet. Waren het dan toch acteurs? Niet aan denken....hou de herinnering vast......CD gekocht, (niemand was het daar mee eens) auto gestart en vertrokken richting St Lucia. Hellen reed dus ik kon rustig die CD opzetten. Maar dan ben je toch uit de sfeer en wordt je de muziek na 30 minuten spuugzat. Natuurlijk voor de vorm de hele CD afgeluisterd maar die begon automatisch opnieuw. Dus toen maar afgezet. Dat wordt natuurlijk dan wel ingewreven.

Op naar St Lucia. Een plaatstje weer in Zuid Afrika aan de kust. We hadden daar geboekt voor drie overnachtingen.Bij de grens moest ik bijna alle koffers openmaken maar dan verrichten de vrouwen wonderen. Hun charme is de stoere Zuidafrikaanse douane teveel. Zelfs de achterbak hoefde niet open. Rond 17:00 uur draaide we de binnenweg op voor het laatste stuk naar st Lucia. Het was inmiddels donker geworden. Een weg met enkele rijstroken waar je desondanks 120 km mocht rijden. Bizar eigenlijk. Hellen kan, beter dan ik, flink het gas erop houden maar ik voelde me er toch ongemakkelijk bij. In het pikkedonker liepen er steeds mensen op de weg en passeerden we borden met “pas op voor de overstekende nijlpaarden”. Tel daar de “potholes” bij op en je kunt je misschien voorstellen dat het zweet me in de handen stond. Je kunt je toch geen aanrijding met 90 km per uur met een nijlpaard voorstellen. Probleem is een beetje dat als je zachter gaat je links en rechts gepasseerd wordt inclusief de vrachtwagen. Dus wat is veilig? Volop discussie in de auto dus. Ik was dus heel blij toen we eindelijk st Lucia inreden en onze intrek namen bij Valerie die zes jaar geleden met haar Man Oppi Rotse was begonnen. Een prima plek met volop ruimte, een eigen braai, zwembad en jawel een jacuzzi. Omdat de afstanden ons toch wat tegenvallen laten we Durban voor wat het is en blijven we een nacht extra in st `lucia. Het is hier zo mooi en de temperatuur is hier heerlijk. Een graadje of 22-25. Na Swaziland, waar het rond de 15 graden was, wel weer lekker. Dank voor de reacties! Leuk dat jullie meelezen.