Een warm bad en een koude douche

We zijn net terug van een pasta bij de Italiaan, net om de hoek van onze self catering lodge in Cape Town. Overigens zonder kleerscheuren en niet beroofd. Je hoort namelijk hier van de enge horror verhalen van mensen die beroofd worden dat onze meiden er een beetje angstig van worden. Vanochtend in de stromende regen vertrokken vanuit Stellenbosch. Vandaag is het weer in deze regio nog wisselvallig maar morgen en de rest van de week wordt het beter. Nog even klein verslagje over Stellenbosch. De eerste dag in Stellenbosch voornamelijk dat stad zelf bekeken. Het is een rijke stad, dat zie je aan de huizen en de winkels.

Vrijdagavond hadden we een verrassing voor onze meiden in petto. Namelijk, een keer echt sjiek uit eten. We hadden ze dat in een keer in een ondoordacht moment beloofd. Stom natuurlijk maar belofte maakt schuld. Ik had (op tijd) gereserveerd bij Rust en Vrede. Dat restaurant hoort bij een van de wijn Estate met dezelfde naam. De Estate ligt helemaal achteraan in de vallei en zo’n 7 kilometer van ons Guesthouse. We wilde daar graag met licht aankomen om ook nog wat van de omgeving te kunnen zien. De weg ernaar toe was prachtig. We reden tussen wijngaarden, lanen met dikke bomen met op de achtergrond blauwe grijze bergen. Voordat we de Estate op konden moesten we eerst een slagboom met beveiliging passeren. Die belde eerst nog even met het restaurant of de familie Van Zaalen wel had gereserveerd! Na nog een 500 meter reden we door twee grote pilaren de estate op. De estate bestaat uit witte gebouwen met de kenmerkende Stellenboschse geveltjes. Op de parkeerplaats werden we al verwelkomd door iemand die ons naar het restaurant bracht. We waren de eersten die avond en een enorme brigade, 8 man bediening en ongeveer een zelfde aantal in de keuken, stonden klaar om ons te verwelkomen. Het restaurant was van binnen klassiek ingericht met diepe fauteuils en linnen op de tafel. We kozen na enig overleg voor een 6 gangen menu met wijnarrangement. De wijnkaart was namelijk onbegonnen werk. Een boekwerk van een paar honderd pagina’s dat met soort katheder van zwaar eikenhout naar je tafel werd gereden. Na pagina 3 haakte ik volledig af. Ik kwam hier namelijk niet om de wijnen uit mijn hoofd te leren. De meiden, (op Sarah na), dronken wijn mee zij het, (net als Hellen), een Bob versie. Sarah ging aan de Cordials (een soort fruit/kruiden cocktail) die, net als de wijnen, bij de gerechten pasten. Volgens Sarah “kapot lekker”. We hadden een erg fijne avond. Eten was top en de bediening bijzonder en top. Als je naar het toilet dan liep er iemand helemaal met je mee, (nog net niet het toilet op). Als je terugliep dan werd natuurlijk je stoel weer keurig aangeschoven. De hele avond stond er iemand op wacht om onze waterglazen bij te vullen. Overigens geen last van gehad. De wijnen waren erg goed en een paar werden bij het Rust en Vrede zelf geproduceerd. Soms in hele kleine producties bijvoorbeeld de dessertwijn met twee vaten puur voor het restaurant. Rond 23:00 uur stond we bij de deur om naar de parkeerplaats te lopen. Het miezerde licht en de brigade stond met plu’s klaar om ons naar de auto te brengen. Maar dat werd ons toch echt te gortig en bedankten beleefd voor die service. Rond 24:00 uur kropen we in ons bed waar door het personeel van onze guesthouse een warme kruik in was gelegd. En zo doezelde we na deze onvergetelijk avond in een diepe slaap.

De volgende ochtend weer tot de rauwe en harde werkelijkheid teruggekeerd. We zouden vandaag gaan fietsen tussen de verschillende wijnhuizen. Het weer begon redelijk zonnig. We vonden op de afgekeurde mountainbikes met wat hindernissen onze eigen weg tussen de velden door. We bereikten rond 10:30 het eerste wijnhuis Lanzarac dat al vanaf 1692 bestaat. Wederom witte gebouwen en overal prachtige bomen en velden. Binnen grote zware tafels rond een groot haardvuur waar je wijn kon proeven. Om 10:45 hadden we vijf glazen wijn voor ons neus om te proeven. Sarah zat aan de limonade en had als alternatief een soort chocolade proeverij voor haar neus. We waren allemaal nog een beetje brak van de vorige avond dus het proeven ging in een bijzonder rustig tempo. Na tussendoor de wijnkelder te hebben bekeken vervolgden we onze weg en reden we rond 13:00 op onze fietsen het wijnhuis Conde Stark binnen. We waren toen al eigenlijk klaar met proeven. Weer vijf glazen wijn trokken we echt niet. Na Stark Conde helemaal naar het einde van de valei gefietst omdat daar je prachtig uitzicht op de vallei zou hebben. Het gebied was inderdaad prachtig maar zoals ik al vertelde was het weer niet denderend dus de bewolking en regen gooide een beetje roet in het eten. Langzaam terug gefietst naar Stellenbosch. Hoewel, toen we tussen kudde dreigende bavianen door moesten slingeren pakte Carolijn de kop en stond die niet meer af. Halverwege kregen we nog een bui regen over ons heen. Natuurlijk nergens schuilplekken. We waren doorweekt. Letterlijk een koude douche na het warme bad van de vorige avond.
We waren klaar met Stellenbosch. ’s Avond in Stellenbosch een eenvoudige hamburger gegeten en afscheid genomen van onze vaste autobewaker. Ja die heb je hier nou eenmaal in Zuid Afrika.

In het volgende verslag verhaal ik de vier dagen Kaapstad. Dat wordt dan ook de laatste. Leuk dat je jullie meelezen en dank voor de reacties. Oh ja, de olympische spelen staan hier vol aan dus die kunnen we best een beetje volgen.